Opowiadanie 1. Część 52.

- Hana ... - zaczął Piotr, ledwo co powstrzymując się od śmiechu.
- Co znowu? - zapytała rozbawiona kobieta, patrząc mu się w oczy.
- Bo czy to nie dziwne ... - nie dokończył, ponieważ w słowo weszła mu Hana.
- Tak, wiem, że znowu jesteśmy sami. - dopowiedziała szybko.
- No właśnie, ja sądzę, że to coś znaczy? - mówił, uśmiechając się uwodzicielsko.
- Mhm, ciekawa teoria. A niby co? - pytała, grając w jego grę.
- Chyba możesz się domyślić.
Dokończył zdanie i skierował się w stronę ukochanej, która siedziała na swoim szpitalnym łóżku.
Usiadł obok niej i objął ją ręką w pasie.
Kobieta kochała, gdy dotykał ją w ten sposób. Czuła się wtedy taka ważna i przede wszystkim bezpieczna. Ten gest był taki opiekuńczy.
Piotr zaczął ją całować po szyi.
- Ej, jesteśmy w szpitalu. - powiedziała, próbując bezskutecznie wywinąć się z jego objęć.
- No i? - zapytał obojętnie.
- No i w każdej chwili może ktoś tu wejść. - mówiła, ale mało przekonująco.
- Daj spokój. - powiedział, kontynuując wcześniejszą czynność.
Hana uległa i oddała się jego pocałunkom.
Wiedziała oczywiście, że do seksu nie dojdzie, ale drobniejsze sprawy. W sumie czemu nie? Przecież byli sami, przynajmniej na tę chwilę ... ale byli.
Leżeli na jednoosobowym łóżku. W normalnej sytuacji nie pomieściliby się, było to pewne. Teraz jednak byli bardzo mocno wtuleni w siebie. Spokojnie zmieściłaby się tam jeszcze jedna osoba. Oni praktycznie leżeli na sobie, obdarzając się namiętnymi i pełnymi pożądania pocałunkami.
Mężczyzna postanowił posunąć się krok dalej. Próbował zdjąć Hanie bluzkę. Teraz jednak postawiła ona natychmiastowy opór.
- Piotr, nie przesadzaj. - powiedziała stanowczo.
- Oj, no ...
- Ej, ja wiem, że ty masz popęd seksualny jak królik, ale chyba nie tutaj. - mówiła, śmiejąc się.
- Ale nic na to nie poradzę.
- Musisz jakoś wytrzymać. - ciągnęła wypowiedź, uśmiechając się.
Nadal leżeli, silnie wtuleni w siebie. Byli sami ...
Nagle drzwi otworzyły się i do pokoju wparowała Wiktoria.
- Hana, słyszałam, że trafiłaś na oddział. Co się stało? - mówiła, uzupełniając karty pacjentów. Nie zdążyła spojrzeć jeszcze na kobietę. Była zawalona papierami. Nie widziała, więc w jakiej sytuacji nieoczekiwanie przeszkodziła.
Nie usłyszała odpowiedzi z ust Hany. Postanowiła sprawdzić o co chodzi. Podniosła wzrok i zobaczyła parę leżącą na łóżku, wtuloną w siebie bardzo silnie.
Oni patrzyli się na nią. Nie wiedzieli co mają zrobić.
Szybko się podnieśli i usiedli w normalnych pozycjach na kołdrze.
Dla obu stron to była niekomfortowa sytuacja. Wiki się lekko zaczerwieniła, Hana również. Piotr natomiast wyglądał na całkowicie wyluzowanego.
- Przepraszam, że wam w czymś przeszkodziłam ... - zaczęła Consalida.
- No właśnie. - powiedział, udając smutnego Piotr.
- Ale to szpital, więc nie masz za co przepraszać. - mówiła Hana, która spuściła głowę w dół, ponieważ czuła się dosyć głupio.
- No właśnie szpital ... Piotr?! W szpitalu?! - mówiła, śmiejąc się lekarka.
- Popęd seksualny królika, już mu mówiłam. - dodała ze śmiechem Hana.
- Haha, ale śmieszne. - powiedział Piotr, któremu nagle zrobiło się trochę głupio.
Porozmawiali wszyscy w trójkę chwilę. Rudowłosa dowiedziała się, że para spodziewa się dziecka i gorąco im pogratulowała. Potem pielęgniarka przyszła i wezwała ją pilnie na konsultacje. Lekarka opuściła parę, życząc im udanych zbliżeń.
- Robimy rozróbę w tym szpitalu. - mówił, śmiejąc się Piotr.
- No ... najpierw Tretter, teraz Wiki. - dokończyła, licząc na palcach.
- Dobra, to ja lecę po wszystko dla ciebie i za jakąś godzinę będę z powrotem. - powiedział Piotr. - Poradzisz sobie? - zapytał czule, będąc już przy drzwiach.

- A za kogo ty mnie masz?
- Za kobietę w ciąży z  bardzo zmiennym humorem.
- Ty już lepiej serio idź!
- No widzisz.
Dał jej buziaka i zamknął drzwi.
Hana została w pomieszczeniu sama ...